دو سه ماهی است که نمایشگاه سالوادور دالی در مرکز پمپیدوی پاریس دایر است اما به قدری شلوغ است که ما مجال بازدید نیافتیم، تا همین دو روز پیش.
صف طولانی ورودی ساختمان پمپیدو به کنار، صف بلیط هم به کنار، اعلام شد که یک ساعت انتظار در صف ورود به گالری در طبقه شش خواهد بود. البته با کارت دانشجویی معماری و کارت عضویت مرکز پمپیدپ توانستیم صف یک ساعته را دور بزنیم.
بیشتر آثار دالی از بسیاری از موزه های بزرگ دنیا تا کلکسیونرهای خصوصی، در این نمایشگاه جمع شده بود. البته باز هم برخی آثار معروف نبودند ولی در کل نمایشگاه بزرگی بود که از ساعت ۱۹:۳۰ که در صف پایین بودیم تا ساعت ۲۳ که نمایشگاه تعطیل شد، همش سرپا بودیم و سه ساعت فقط در گالری مشغول دیدن تابلوها و ویدیوها و دیگر آثار.
قصد دارم یکبار دیگر این نمایشگاه را بازدید کنم.
عکس اتاق شبیه صورت آدم، مربوط به فضایی بود با کاناپه شبیه لب و شومینه شبیه بینی و دو تابلو به مثابه چشم و پرده های مانند گیسو، که دوربینی لحظه ای تصویر این فضا ی سه بعدی را بر روی پرده ای دو بعدی نمایش میداد.
با ژولیت و یاسمن و مینگ، نشستیم و عکس گرفتیم. من و مینگ سیبیل های صورت را ساختیم و دخترها روی کاناپه نشستند. :)
صف طولانی ورودی ساختمان پمپیدو به کنار، صف بلیط هم به کنار، اعلام شد که یک ساعت انتظار در صف ورود به گالری در طبقه شش خواهد بود. البته با کارت دانشجویی معماری و کارت عضویت مرکز پمپیدپ توانستیم صف یک ساعته را دور بزنیم.
بیشتر آثار دالی از بسیاری از موزه های بزرگ دنیا تا کلکسیونرهای خصوصی، در این نمایشگاه جمع شده بود. البته باز هم برخی آثار معروف نبودند ولی در کل نمایشگاه بزرگی بود که از ساعت ۱۹:۳۰ که در صف پایین بودیم تا ساعت ۲۳ که نمایشگاه تعطیل شد، همش سرپا بودیم و سه ساعت فقط در گالری مشغول دیدن تابلوها و ویدیوها و دیگر آثار.
قصد دارم یکبار دیگر این نمایشگاه را بازدید کنم.
عکس اتاق شبیه صورت آدم، مربوط به فضایی بود با کاناپه شبیه لب و شومینه شبیه بینی و دو تابلو به مثابه چشم و پرده های مانند گیسو، که دوربینی لحظه ای تصویر این فضا ی سه بعدی را بر روی پرده ای دو بعدی نمایش میداد.
با ژولیت و یاسمن و مینگ، نشستیم و عکس گرفتیم. من و مینگ سیبیل های صورت را ساختیم و دخترها روی کاناپه نشستند. :)
1 نظرات:
Post a Comment